5 augustus. Amber heeft haar wekker al om 4:30 gezet. De rest om 4:45. Laatste spulletjes inpakken en dan uitchecken. De collega van Herry (zo schrijft hij zijn naam zelf) haalt ons om 5:30 op en brengt ons naar het treinstation van Yogyakarta.
Het is heel even rustig op straat, iets wat we nog niet veel gezien hebben. Dit is van korte duur want we komen langs de markt die iedere dag al om 3 uur in de ochtend begint. Rijen dik staan er al motoren en brommers (vaak scooters).
Nu is het mooi helder en vangen we een glimp op van de Merapi vulkaan. Indrukwekkend.
Jogjakarta treinstation…
Er zijn zoveel manieren hoe je Yogya schrijft en uitspreekt… djokdjakarta, jogja, jogya, yogyja, djokja. Je ziet het ook allemaal verschillend op de borden geschreven staan. Officieel schijnt het qua uitspraak jogja te zijn.
We zijn vroeg en we kunnen direct door de trein in. Gewapend met onze ontbijtpacks van het hotel. En nog wat gefrituurde mushrooms vanuit onze tour bij Magelang. We hadden niet door dat we een vaste plek hebben dus we mochten nog even verplaatsen. Gelukkig zaten we wel het juiste treinstel.
We waren dit keer niet de enige toeristen aan boord… een paar irritante Italianen speelden whatever boring i don’t care en moesten dus 3 keer weg gestuurd worden omdat ze niet op hun eigen plek wilden zitten. Net doen alsof je slaapt… want ja dan hoef je niet weg. Gedrag van 14 jarigen zeg maar op school maar deze waren toch wel ouder.
Pas na een half uur rijden verruilen we de stad voor een iets landelijkere omgeving. De Merapi is nu goed in beeld. Gedurende de 250km durende treinreis is Java vrij plat. Rijstvelden, dorpje, stadje, dorpje, rijstvelden.
We komen mooi op tijd aan in Mojekerto. Herry staat klaar met onze koffers. Hij was blijkbaar 13 uur onderweg geweest. Over het algemeen ziet het er iets netter en gezelliger uit dan in Yogya. Volgens Herry is het hier heel anders dan in centraal Java maar wij zien nog steeds veel brommers. Wel iets meer stoep zodat je kunt wandelen.
Herry probeert nu al een paar keer te tanken maar de brandstof die hij nodig heeft is steeds op. De tank zit nog wel vol genoeg gelukkig maar dit is hier dus wel een ding.
Onderweg gaan we wat drinken bij een tentje. Tot onze verbazing verkopen ze hier ontbijtkoek (ja in het Nederlands). Dat moesten we dus wel even proeven. Qua smaak begrijp ik het… kruidig, speculaas. Maar het is veel luchtiger. Wel oké.
Vanaf daar verlaten we de hoofdweg en beginnen we de klim naar de Bromo vulkaan. Hoewel het maar 33km was hebben we er wel 1,5 u over gedaan. We hadden deze dag qua reizen wel wat onderschat.
Qua autorijden snappen we eindelijk het systeem. Soort van… ze rijden links, maar daarna houden ze rechts omdat er links motoren rijden. Mocht er langzaam verkeer rijden dan wachten ze tot er geen motoren zijn en passeren ze links. Als het echt niet anders kan rechts, over de baan van de tegenliggers.
Ons hotel ligt op het hoogste punt. Herry remt even af om te wijzen waar de krater van de Bromo is, super dichtbij en schitterend.
Lava Lodge doet een beetje Tirols aan met de bergen en de bloempjes. En het is fris. We wandelen wat en zien de vulkaan aan de ene kant, maar ook het bergachtige landschap. Amber is een beetje bang dat ze het benauwd krijgt en ik breng haar terug. Daarna gaan Jas, Pep en ik wandelen. Het ziet er indrukwekkend uit. Rook uit de kraters. Rust. En beneden jeeps die aan het rondrijden zijn. Het is wel wat later dus we doen het rustig aan. Deze dag was wederom heftig qua reizen.
Leave a Reply