1 augustus. Het is dag 4 en eindelijk worden we wakker in Indonesië. Pepijn heeft de Gym gevonden, maar Jasmijn kiest ervoor om rondjes in de kamer te rennen. Er is geen tijd om te zwemmen.
Ontbijt is andere koek dan we gewend zjjn. Bami, Rijst en Vis. Ook Pancakes, maar de Bami zag er beter uit en bleek een prima ontbijt. Patty keek de aap nog even uit de mouw, maar ging ook overstag. Al op de eerste dag at iedereen bami en rijst als ontbijt.
Je merkte dat het nog niet helemaal functioneel is sinds corona. Aussie gasten reageren zichtbaar geïrriteerd als ze eeuwen op een eitje staan te wachten. Veel was leeg en bleef leeg. Het FM7 hotel was een mooi hotel met vriendelijk personeel, maar door de trage check-in en het lange wachten op het eten hadden we geen wow-ervaring.
We gaan weer verder, vandaag is de vlucht naar Yogyakarta, GA 212. Het hotel verzorgt de transfer, we zitten vlak bij het vliegveld. Maar omdat we gisteren zoveel vertragingen hadden zijn we, na een klein wandelingetje om het hotel (verder was er niets), heel vroeg uitgecheckt en in de transferbus naar Sokarno Hatta gestapt.
Onderweg worden overal vlaggetjes geplaatst, hadden ze hier soms ook te maken met een boerenprotest? Nee, dit jaar is er een G20 top in Indonesië en daar horen vlaggetjes bij. Veel vlaggetjes.
We komen aan bij het domestic deel van het vliegveld. Het zit pal naast het internationale deel. Er staat een rij bij de ingang, bagage controle al voordat je binnenkomt. De koffer moest even open, even checken welke haarlak we hadden. Alles daarna vlot weer ingepakt.
We waren dit keer veel te vroeg, maar konden direct inchecken en de bagage afleveren. In no-time waren we door de security. Vlot en super chill.
Tijd, zat dus even koffie gepakt bij Rotti’o, wat ook de naam van een lekkernij is. Een bol met fluffy vulling. Buitenkant is een soort biscuit. Binnenkant zoet met soort zoute boter in de kern. Yummy.
Voor de Koffie moest ik mijn naam zeggen, een soort Starbucks ervaring. Mijn naam werd vertaald als Sunmer. Klinkt goed. Niet dat ze dan heel hard je naam roepen als het klaar is, de koffie werd gewoon aan het tafeltje bezorgd.
Nu nog even wachten op de vlucht. Lekker luieren in luxe lange lounge stoelen die je naar buiten laten kijken. Veel Garuda vliegtuigen. Peppijn slaapt, die is nog in de groei.
De meiden gingen naar de wc en werden daar door de schoonmaaksters gevraagd om samen met hen op de foto te gaan. Sowieso wordt je veel aangekeken en nagekeken. Toeristen op het domestic deel zie je bijna niet, dus we zijn insta materiaal. Wat een compleet andere sfeer dan het internationale deel van het vliegveld, terwijl de twee delen pal naast elkaar zitten.
We vliegen naar Yogyakarta. Onderweg zijn vulkanen te zien. De trip is kort. Bij aankomst worden we opgewacht door Harry, onze gids/chaffeur op Java.
Het is een afwisselende trip naar Magelang, waar ons volgende hotel is. Best spannend. Links rijden, maar verkeer komt aan alle kanten langs je heen. Toeteren, veel toeteren. En natuurlijk de zang uit de moskee. Java is een islamitisch eiland.
Bij het hotel krijgen we welkomstdrankjes. Geen idee wat het is, een beetje Papaya achtig. Een mooi hotel, minder bling dan FM7, maar wel een lekkere sfeer. We zitten alweer aan het eind van de dag. Er is een zwembad dus er worden wat baantjes getrokken. We zijn zo goed als alleen.
Lekker gegeten bij het hotel. We hadden bijna allemaal Sateh Ayam, het zag er heerlijk uit.
Daarna nog even een ommetje gemaakt. Wat een heksenketel. Patty vond het wel best zo. Amber en Sander zijn nog een rondje gaan lopen.
Veel eettentjes. Alles achterop de brommer. Maar ook levende goudvissen en speelgoed. En veel eten. Het leek wel een Foodbike festival.
Amber wordt veel nagekeken door de meisjes uit de winkels. Beautiful! Hoewel het een toeristische plaats is, zijn er nauwelijks buitenlandse toeristen. Na 21:00 is iedereen z’n toko aan het afbreken dus dan is het snel klaar.
Morgen gaan we naar de Borobudur en moeten we om 6u weer op. We moeten alvast opgeven wat we willen eten, want met zo weinig gasten is het ontbijt maatwerk. We call it a day.
Leave a Reply