17 augustus. Het ontbijt wordt vers gemaakt en is helemaal compleet. Het lijkt erop dat het een familie is die het hotel runt.
Pepijn heeft besloten een tattoo te laten zetten. De afspraak is om 11 uur en we moeten eerst nog even pinnen. We willen op tijd zijn dus we vertrekken vroeg. Patty is niet helemaal fit dus die blijft thuis.
Mijn slippers hebben het begeven. Daarom gaan we op de heenweg langs wat winkeltjes. Het viel nog niet mee maar uiteindelijk een winkel gevonden. Net als in veel andere winkels staat buiten een bordje: remove your shoes.
Buiten klimt een klein Indonesisch meisje vrolijk onder Pepijn en Jasmijn door en zingt en huppelt. Die tovert bij iedereen een brede glimlach op het gezicht.
Dan gaan we naar de shop. We zijn nog vroeg maar we worden direct geholpen. Er is koffie en thee. Dan wordt het plaatje getekend.
Het is een andere tattootechniek dan die wij kennen. Een soort lang bamboe pijltje waarmee puntjes geprikt worden.
Ook in de tattooshop heerst het fijne eiland sfeertje. Indo dreadlocks. Nirvana. Goede koffie. Tegelijk met Pepijn is er nog een Duits meisje dat ook plakplaatjes krijgt. Die heeft er al wat meer.
Het beloofde halfuurtje is een Indonesisch halfuurtje, uiteraard. Jasmijn en ik gaan daarom even naar het huisje terug. Eenmaal terug zijn Patty en Jasmijn het eens dat ze morgen ook een plakplaatje willen en gaan terug naar de shop voor een afspraak. Amber is lekker aan het chillen.
Ik besluit een rondje rond het eiland te gaan wandelen. Linksom. Blauwe zee. Wit zand. Zon. Bootjes. Snorkelaars. Terrasjes. Het is lekker warm. You want lunch sir? Nope. Het is eigenlijk verder wandelen dan ik dacht.
Onderweg staat een paal met hoofdsteden around the globe. Amsterdam staat er ook op. 12194km vanaf hier.
Ook een aantal verlaten hotels. Zonde. Maar verder wel echt een tropisch eiland zoals je het kent uit de boekjes.
Ik kom bijna tegelijk thuis met Patty, Jasmijn en Pepijn. Pepijn is klaar, het is goed gelukt. Patty en Jasmijn hebben een tattoo date voor morgen.
Het is eigenlijk al te laat voor lunch dus we gaan voor snack in een tentje om de hoek. Of we aub foto’s willen maken van het bord buiten want ze hebben geen menukaart haha. Dit was echt lekker. We blijven wat plakken en de kinderen halen kokosolie voor de tattoo.
In de avond willen we ook niet teveel eten. Dus we zoeken wederom naar een lichte maaltijd. Ineens stoppen de kids bij de Gili Cooking Class. Verassing! Pat en ik gaan koken (en eten) superleuk!!! De tijd is verschoven naar 8 uur dus we gaan eerst met z’n allen wat drinken.
Op het menu staat pindasaus, gado gado, fried noodles, gele curry, chicken taliwang en een lokale lekkernij: kelopon.
Oka (de chef) spreekt een aardig woordje Nederlands, de rest denkt wat gebeurt hier.
De recepten zijn simpel en smaakvol. Het is allemaal niet heel ingewikkeld. Qua groente is het allemaal paksoi, boontjes en wortel. En dan smaakmakers als knoflook, sjalot, gember, verse kurkuma, korianderzaad, laos (galanten natuurlijk chilipeper (afhankelijk van het gerecht). Ook oestersaus en zoete sojasaus staan klaar. En niet te vergeten: Palmsuiker.
Het valt op dat wij eigenlijk het meest pittig durven te eten vergeleken met de anderen en het viel alsnog wel mee. We wonnen het zelfs van een Aziatisch stel (woonachtig in Australië).
Het begint buiten te gieten en net op dat moment krijgen we bezoek van Jasmijn, Amber en Pepijn. Binnen druppelt het ook aardig maar gelukkig niet op het aanrecht. Ze proeven wat van de afgekoelde Kelopan. Yummy. Als het opklaart lopen ze naar huis. Wij mogen nog even aan de bak. En daarna lekker eten en na-babbelen met Oka. Een heel leuk cadeau van de kids.
Leave a Reply