16 augustus. Vandaag gaan we naar Gili Air. Een klein eilandje wat eigenlijk bij lombok hoort. Het ligt er 1km uit de kust. Om 7:00 worden we opgehaald voor de boot. De rit duurt ongeveer een uur. Dit busje is wel het meest vintage tot nu toe.
De boot zou om 9:15 vertrekken maar het wordt 10:00. De boottocht duurt bovendien langer omdat één van de motorer stuk is. Geen airco. Afzien.
Na een tussenstop op Gili T komen we aan op ‘ons’ eiland Gili Air. We moeten toeristen tax betalen bij aankomst op de steiger. Dan naar het hotel. Er is hier geen gemotoriseerd verkeer. Daarom zijn er kleine paard-en-wagens die je naar het hotel kunnen brengen. Maar omdat het maar 10 minuten lopen is doen we het met de benenwagen.
Het Samata hotel is klein en ziet er prima uit. Het wordt door locals gerund. We krijgen een welkomst drankje en besluiten wat af te koelen. Al met al hadden we immers 3 uur vertraging.
We gaan direct een vaccinatie halen met Jasmijn. De dokter wordt opgetrommeld. Ze laten netjes de houdbaarheidsdatum zien. Gewoon in een kamertje worden de spullen op tafel gelegd. De prik wordt gezet en we staan snel weer buiten.
In de middag lopen we naar het strand. Mooie blauwe zee, leuke restaurants. Wel vrij druk. Veel fietsers en paard en wagen. We hebben trek en gaan wat eten. Burgers en pasta. Dat gaat er goed in. Daarna doen Pepijn, Jasmijn en ik een groter wandelrondje. We lopen langs oost, zuid en west. De zon gaat onder maar het is bewolkt. Dat neemt niet weg dat de kleuren over het water schitterend zijn. Er liggen aan de westkust golfbrekers op ongeveer 400m vanaf het strand. Jasmijn en Pepijn wandelen er naartoe door het ondiepe water.
In de verte zie je Gili Meno en Gili T. Op de terugweg gaan we dwars door het midden van het eiland. Het wordt rap donker en straatverlichting is niet overal. De moskee klinkt steeds dichterbij wat betekent dat we de goede kant gaan. Het hele eiland is maar 1,7km2 groot maar het voelt af en toe toch verdwaald.
Eenmaal terug is het alweer etenstijd. We lopen langs het water. De strandtenten zijn allemaal verbouwd tot BBQ restaurants waar je je eigen vis uitkiest. Er wordt veel reggae gespeeld en gedraaid. Een duidelijke eilandsfeer. Apart, soort indo-jamaicaans.
Niemand heeft echt honger dus we gaan voor Spaanse snacks. Het regent een beetje. Gelukkig zitten we droog in een soort cocon. De hapjes zijn heerlijk en we zitten prima. De inktvis was alleen iets too much maar voor de rest zijn alle bordjes leeg.
We zijn moe dus gaan bijtijds naar bed.
Leave a Reply