8 augustus. Eindelijk een dagje chillen. Na het ontbijt (verder niet zo bijzonder) gaan de meiden en ik op zoek naar snorkelgear. Kopen is lastig want je hebt weinig keuze en het is behoorlijk prijzig. We huren 3 setjes bij 1 van de vele duikscholen.
De eerste echte rustdag van de vakantie. Dus: strand! We hebben een mooi plekje in de schaduw. De hotels die aan het strand liggen zijn leeg en hetzelfde geldt voor de strandbedjes. Er zijn natuurlijk wel een paar mensen, maar veel is het niet. Voornamelijk Fransen valt ons op.
Het snorkelen is een miljoen keer beter dan de Noordzee. Maar in vergelijking tot Egypte, Cuba, en Curaçao valt het wat tegen. We zijn op dat gebied een beetje verwend geraakt, helaas. Het ziet er in vergelijking niet zo kleurrijk uit allemaal. We hebben heerlijk gezwommen. Bij de vlonder met hut erop, en eromheen. Echt relaxen.
Helaas zijn we geen schildpadden tegengekomen. Volgende keer meer geluk.
Na al het luieren gaan we terug naar het hotel. Eerst even afkoelen in het zwembad, het is warm vandaag. Daarna gaan Pepijn en ik op zoek naar iets te eten voor tussen de middag. Brood kan je niet in de toko’s of minimarkten kopen. Wel van dat kleffe zoete spul maar dat is niet echt eten.
We komen bij een koffietentje uit waar we 5 tuna baquettes nemen. Niet het goedkoopste tentje maar het ziet er goed uit en het smaakte ook erg goed.
Jasmijn en ik willen graag nog wat meer zien van de omgeving. We kiezen voor een relatief korte wandeling naar Table Stone Hill (Bukit Batu Kursi). Het ligt net buiten het dorp. De trap begint 1500meter van de hoofdweg.
We komen langs een hek wat eruit ziet alsof het versierd is met hakenkruizen. Maar dit is een vrouwelijke Swastika. Naar links gericht. Het symbool van liefde en creativiteit. Deze komen we later nog meer tegen.
Onderweg komen langs een Hindoe tempel. De eerste Hindoe-tempel van onze reis. Noord-West Bali is op veel plekken nog vrij islamitisch, maar hier begint onze echte ontmoeting met het Hindoeïsme.
We krijgen een Sarong om en een korte rondleiding. We nemen het in ons op… misschien niet helemaal wat we verwacht hadden. Veel duivenpoep. We gaan verder met onze wandeling.
De heuvel op, naar boven. Met de Bromo en de IJen nog voelbaar in alle haarvaten van elk spierweefsel weet ik direct dat het geen recordtijd gaat worden. We gaan rustig naar boven en af en toe nemen we pauze. Halverwege is er een soort helikopter op een hoge stellage. Lijkt op een film decor. We gokken al fantaserend dat deze is neergestort. Later blijkt dat er een kazerne zit. Hier worden de soldaten opgeleid.
De klim is pittig. Hoewel het al later op de dag is, is het nog behoorlijk warm. Na ongeveer 25 minuten zijn we boven. Eenmaal boven heb je een geweldig uitzicht. Links over West Bali en Java. Inclusief de het silhouet van de IJen vulkaan die we gisteren beklommen. Voor ons ligt Pemuteran, de plek waar we verblijven.
Jasmijn en ik chillen even wat. We genieten ervan dat we even helemaal alleen zijn op deze mooie plek. Dan gaan we weer naar beneden. Deze afdaling is makkelijk te doen, maar wederom realiseer je je dan pas dat het achteraf gezien best een hele klim was.
Terug lopen we nog wat door binnenweggetjes met varkens, palmbomen, kippen en runderen.
Het avondeten was een keertje niet zo Indonesisch. Beetje healthfood achtig. Vlees was te krijgen maar dat waren extra toppings. Wat wel bijzonder was: de serveerster vroeg zich af waarom dingen zoals zonnebloemolie en benzine ineens zo duur werden in Indonesië. Er is hier geen flauw benul van de situatie in Oekraïne.
Leave a Reply