7 augustus. De wekker gaat om 5:15. O jee, Regen! We zitten heel kort even buiten. Leuke plek, maar we zijn hier te kort om ook maar iets van de omgeving te ervaren.
We halen ontbijt op in het hotel. Helaas, het hotel is ons ontbijt vergeten. Het wordt geregeld, maar we vertrekken iets later dan gepland.
Op dit moment worden we toch wel een beetje geleefd door het schema. Zoveel reizen in zo weinig tijd. Zoveel al gezien en wat zal vandaag ons brengen? Amber blijft bij het hotel bij deze trip. Het wordt een beetje te veel.
We eten ons nasi goreng ontbijtje in de Jeep. Lekker! De rit duurt ongeveer een half uur door rijstvelden en het regenwoud. Het is mistig. Volgens de chauffeur is het de eerste keer dat het hier in deze periode regent… dat geloven we niet helemaal. Helemaal niet omdat we bij aankomst verwelkomt worden door vele poncho verkopers.
Amin, onze gids, haalt nog even kaartjes en dan vertrekken we naar de top van de IJen vulkaan. We zijn relatief laat, en hierdoor zijn we de enigen die omhoog lopen. De klim is taai en het regent af en toe waardoor het behoorlijk glad is. Het is op geen enkele manier te vergelijken met de tocht die we gisteren bij de Bromo deden.
Taksi taksi? Of we naar boven gedragen willen worden met een soort riksja. Nee! Wij zijn stoer. Poncho poncho? Nee hoor, als het regent worden we nat en dan worden we vanzelf weer droog. Amin waarschuwt dat het kratermeer volgens de terugkerende gidsen waarschijnlijk niet goed te zien zal zijn vanwege de mist en de regen.
Op 800m hoogte wordt het Patty even wat te veel, dus we nemen een korte pauze. Maar we lopen eigenlijk veel te snel. Het gaat stijl omhoog dus om de finish te halen moeten we ons tempo aanpassen. Dat gaat een stuk beter.
Het wordt zelfs nog een stukje stijler. En nog iets. We nemen geregeld pauze om op adem te komen. Dan volgt er een zigzag pad wat een soort van trap lijkt. Het is pittig. We zijn nu echt de enigen die omhoog gaan, de rest gaat naar beneden. Met Poncho. Wij niet, want het regent niet echt.
Af en toe ligt er zwavel uit de zwavelmijn. Het gele goedje heeft een felle kleur. De berg zelf is volledig begroeid met varens en wat palmbomen. De mist is soms iets dunner en dan zie je heel even hoe mooi de omgeving is.
De laatste bocht… of nee toch niet. Nu dan? Steeds denk je er te zijn maar dan ligt er nog een stuk pad. Gelukkig is het hogerop wel weer wat vlakker. Eindelijk de laatste bocht. De wind neemt toe, de begroeiing verdwijnt en het regent (nu echt). We zien in de verte iets wat een krater zou kunnen zijn.
Als we er zijn zien we een klein stukje van het blauwgroene zwavelmeer. Patty blijft achter omdat het laatste stuk erg smal en ruig is.
Amin vertelt over de zwavelwinning. Het is handwerk waarbij het vloeibare gas afkoelt en bevriest in de lucht. Dan hakken ze het af en gaat men met 70-90 kg per keer de krater terug op en dan de berg af die wij net beklommen hebben zo’n 3 keer per dag.
Je kan onder begeleiding van een gids de krater om o.a. de blauwe lava te bekijken. Maar vandaag gaan we dat niet redden, dan hadden we eerder op moeten staan.
Ineens klaart het op. Het blauwgroene meer is prachtig en geeft bijna licht. en je ziet stoom uit de krater komen. Een compleet andere vulkaan dan de Bromo. Ook deze is soms actief. Een paar jaar geleden was er een uitbarsting waarbij vooral giftig gas vrijkwam. Ook is het gebeurd dat er door een onverwachte aardbeving een soort tsunami ontstond waardoor mijnwerkers werden meegesleurd. Dus hoewel deze vulkaan er vriendelijker uitziet blijft het oppassen. Of Hati-hati zeggen ze hier.
Op de terugweg heeft het blijkbaar, terwijl wij wat rond keken, flink geregend. Het pad is super glad. Stapje voor stapje gaan we naar beneden. Dan valt pas op dat we echt een behoorlijk stuk geklommen hebben. Het klaart iets verder op en de omgeving is schitterend.
Aman wijst ons er nog maar eens op dat de vroege bezoekers vandaag teleurgesteld was, omdat ze door de regen en mits niets zagen, maar dat wij alles konden zien. Veel wijsheid was daar natuurlijk niet voor nodig, we waren veel te moe om eerder op te staan.
Terug bij het hotel is het weer inpakken geblazen. Even een kopje koffie en dan is het alweer tijd om te gaan.
Op naar de boot naar Bali. Onderweg klaart het verder op. Herry koopt nog even snel Ferry tickets. We zijn uitgeteld van de afgelopen twee dagen. Veel gezien. En nu naar Bali.
We gaan al snel de Ferry op. Een oud barrel maar we hebben goede plaatsen. De dames worden vaak op de foto gezet. Wij zijn de attractie op deze ferry.
Het overgrote deel is lokaal. Jas en Pepijn spreken een paar toeristen. De boot duurt veel langer dan gedacht. Hij zigzagt een beetje.
Als we van de boot rijden gaan we met de auto door een soort desinfectie douche…. Ok.
Het is rustiger op de weg. Veel apen langs de weg. Meer dan in Oost Java.
Het is even zoeken naar het hotel. Alles is kleinschalig dus je rijdt er snel voorbij. Google Maps is our friend en we vinden de ingang van Suka Sari.
Je merkt direct dat men hier veel meer gericht is op toeristen. De aangeraden snorkeltrip slaan we even over, we gaan morgen een dagje rustig aan doen.
Door het uur tijdverschil (wat we pas laat doorhadden) is het al snel tijd voor avondeten. Dus we doen een wandeling en kijken alvast om ons heen.
Bijna alle restaurants aan de hoofdweg horen bij een hotel en de laatste dagen hebben we vanwege tijdgebrek steeds bij een hotel gegeten, dus we doen iets harder ons best om een echte Warung te vinden
Onderweg stuiten we op een trouwerij (we zijn hier nog geen twee uur) en we worden uitgenodigd om palmwijn (en een sterkere versie) te proberen. Er liggen stokjes met vliegen en daaronder iets wat op Sateh lijkt. Natuurlijk proberen we de drankjes maar het nodigt niet echt uit om door te drinken en vooral de meiden zijn niet helemaal op hun gemak. Dus we bedanken vriendelijk en loper verder.
We komen uit bij Warung Chindy. Oorspronkelijk hebben ze 4 tafels voor drie personen, dus het komt erop neer dat wij zorgen dat de tent voor de helft is volgeboekt. Dit is by-far het allerlekkerste eten tot nu toe. Jasmijn, Amber en ik gaan voor de vis. De rest gaat voor kip met rauwe sambal.
De man des huizes bemoeit zich niet met de keuken en speelt wat Balinese meezingers op zijn gitaar. Helemaal niet verkeerd.
Daarna stoppen we nog bij een winkeltje waar de Action wat van kan leren. Zoveel verschillende dingen op zo weinig vierkante meter is best knap. De kassa is een soort 8 bit floppy gedreven systeem met een groot beeldscherm. De mevrouw erachter weet er wel raad mee. Vingervlug zoekt ze de artikelen op en rekent ze alles af.
We drinken nog wat bij het huisje en praten nog wat.
Java is mooi, we zijn er letterlijk in sneltrein vaart doorheen gegaan. Het is wel echt duidelijk een moslim eiland. Weinig opsmuk. Veel is vooral functioneel. Eettentjes zijn niet echt gezellig. Het eten was lekker, maar ook wel wat eentonig. Behalve dan in studentenstad Yogyakarta, waar van alles te krijgen is. Wat waren de vulkanen gaaf en zo verschillend van elkaar.
Morgen een dagje vrij, een relaxt vooruitzicht. Vandaag was een hele toffe dag.
Leave a Reply